Wednesday, July 14, 2010

പൊളിഞ്ഞ് പാളീസായ ഒരു മരക്കച്ചവടം 2.

പറഞ്ഞതുപോലെ സോമന്‍ പണിക്കെത്തി. വീടിന്‍റെ കിഴക്ക് ഭാഗത്ത് മാവിന്‍ചുവട്ടില്‍ അയാള്‍ പണി തുടങ്ങി. ഉമ്മര്‍ക്ക ആ
നേരത്ത് എത്തി. അവര്‍ ഇരുവരും സംഭാഷണം തുടങ്ങിയതോടെ ഞാന്‍ ഓഫീസിലേക്ക് ഇറങ്ങി.

വൈകുന്നേരം ഞാന്‍ എത്തുമ്പോഴേക്ക് കട്ടിള പണി തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. ഞാന്‍ അത് ചെന്ന് നോക്കി.

' അവര് രണ്ടാളും ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചു ' വീട്ടുകാരി പറഞ്ഞു.

' എന്താ '.

' ഉമ്മര്‍ക്കാന്ന് രണ്ട് കട്ടിളയും ജനലും പണി ചെയ്യണംന്ന് ഉണ്ടത്രേ. സോമന്‍ പണിചെയ്ത് കൊടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞു. ഇവിടെ വെച്ച് ചെയ്തോട്ടെ എന്ന് സമ്മതം ചോദിച്ചു '.

' എന്നിട്ട് താനെന്താ പറഞ്ഞത് '.

' ജോലി കഴിഞ്ഞ് വന്നിട്ട് ചോദിച്ച് പറയാം എന്ന് പറഞ്ഞു '.

' എന്താ പറയണ്ടത് '.

' നമുക്ക് എന്താ നഷ്ടം. പണി ചെയ്യുന്നൂച്ചാല്‍ ചെയ്തോട്ടെ അല്ലേ '.

ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു. അങ്ങിനെ ഉമ്മര്‍ക്കാനുള്ള പണി ആരംഭിച്ചു.

ആ പണി ചെയ്യുന്നതിനിടയില്‍ ഓഫീസിലെ ഒരു സഹപ്രവര്‍ത്തകയ്ക്ക് വീട് പണി തുടങ്ങി. അവര്‍ക്ക് കട്ടിളകളും ജനാലകളും
വേണം. എന്‍റെ വീട്ടില്‍ ആശാരിപ്പണി നടക്കുന്ന വിവരം അറിഞ്ഞതോടെ വേണ്ട ഉരുപ്പടികള്‍ പണി ചെയ്ത് നല്‍കാമോ എന്ന് അവര്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

ഞാന്‍ വിവരം ഉമ്മര്‍ക്കയോടും സോമനോടും പറഞ്ഞു. അവര്‍ക്ക് വളരെ സന്തോഷം.

' ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ ആദ്യമേ പറയാം ' ഞാന്‍ അവരോട് പറഞ്ഞു ' എന്നെ വിശ്വസിച്ച് ആരെങ്കിലും പണി ഏല്‍പ്പിച്ചാല്‍
അവര്‍ക്ക് നഷ്ടം വരാത്ത വിധത്തില്‍ പണി ചെയ്തു കൊടുക്കണം. നാളെ എനിക്ക് ദുഷ്പ്പേര് വരുത്തരുത് '.

അവര്‍ സമ്മതിച്ചു. ഉമ്മര്‍ക്ക മരം എത്തിച്ചു. സോമന്‍ കൂടുതല്‍ പണിക്കാരുമായി പണി ചെയ്തു തുടങ്ങി. ആ പണി
പൂര്‍ത്തീകരിക്കുന്നതിന്ന് മുമ്പ് വേറൊരു സഹപ്രവര്‍ത്തകന്‍ ഗൃഹനിര്‍മ്മാണം തുടങ്ങി. ഇതേ രീതിയില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്നും മരസ്സാധനങ്ങള്‍ പണി ചെയ്ത് നല്‍കാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു.

അത് വലിയൊരു പണിയായിരുന്നു. ആ പണി നടക്കുന്നതിന്നിടയില്‍ ഒരു ഒഴിവ് ദിവസം ഉമ്മര്‍ക്ക എന്നെ കാണാനെത്തി. അദ്ദേഹം ഒരു കവര്‍ എന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചു. അതിനകത്ത് കുറെ പണമായിരുന്നു.

' എന്താ ഇത് ' ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

' ഇത് ഇവിടെ ഇരിക്കട്ടെ ' ഉമ്മര്‍ക്ക പറഞ്ഞു.

' എന്തിനാ ഇത് '.

' അമ്പത്തിരണ്ട് ചതുരം തേക്ക് ഈ പണിക്ക് ആയിട്ടുണ്ട്. അതിന്‍റെ കമ്മീഷനാണ്. ചതുരത്തിന്ന് അമ്പത് ഉറുപ്പിക വെച്ചുണ്ട്.
പോരെങ്കില്‍ പറയണം '.

വാസ്തവത്തില്‍ ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി. ഇത്തരം പരിപാടികള്‍ ഉള്ള വിവരം എനിക്കറിയില്ല. ഞാന്‍ കവര്‍ തിരിച്ച് നല്‍ക്കി.

' നോക്കൂ, എന്നെ വിശ്വസിച്ച് ഏല്‍പ്പിച്ച പണിയാണ്. ഇതില്‍ വിഹിതം വാങ്ങാന്‍ എനിക്കാവില്ല. ബില്ല് കൊടുക്കുമ്പോള്‍ ഇത്രയും പണം കുറച്ച് വാങ്ങിയാല്‍ അതി '.

' നമുക്ക് കൂട്ടായിട്ട് ബിസിനസ്സ് ചെയ്താലോ ' പിറ്റേന്ന് ഉമ്മര്‍ക്ക എന്നോട് ചോദിച്ചു.

' എനിക്ക് ഒട്ടും പരിചയമില്ലാത്ത പരിപാടിയാണ് കച്ചവടം ' ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ' ഒന്നും അറിയാതെ ഇറങ്ങി തിരിച്ചാല്‍
പൊളിയും '.

' നമ്മള് ഒന്നും ചെയ്യണ്ടാ ' ഉമ്മര്‍ക്ക പറഞ്ഞു ' ആളുകള്‍ ഓരോന്ന് ചോദിച്ച് വരുന്നുണ്ട്. സോമനും ഞാനും കൂടി പണി
ഏറ്റെടുക്കാം. ഞാന്‍ മരം എത്തിക്കും. സോമന്‍ പണി ചെയ്യും. നമ്മള് കൂലി കൊടുത്താല്‍ മാത്രം മതി. മൊത്തം കണക്കും
സൂക്ഷിക്കണം '.

അത് അത്ര വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമല്ല. അങ്ങിനെ പങ്ക് കച്ചവടം ആരംഭിച്ചു. വീടിന്‍റെ കിഴക്ക് ഭാഗത്ത് മൂച്ചിച്ചോട്ടില്‍
താല്‍ക്കാലിക ഷെഡ്ഡ് ഉയര്‍ന്നു. സോമനോടൊപ്പം നിത്യം ആറേഴ് പണിക്കാര്‍ വന്നു. എഴപ്പ് പൊടിയും മരത്തിന്‍റെ ചെത്ത് പൂളും കുമിഞ്ഞു കൂടി. ചാക്കിന്ന് അഞ്ച് രൂപ നിരക്കില്‍ വീട്ടുകാരി അത് ആവശ്യക്കാര്‍ക്ക് വിറ്റ് കാശാക്കി.

ആദ്യത്തെ പണി കഴിഞ്ഞു. ബില്‍ തുക ഉമ്മര്‍ക്ക പാര്‍ട്ടിയില്‍ നിന്ന് വാങ്ങി. പിറ്റേന്ന് കണക്ക് പരിശോദിച്ചു. മുവ്വായിരം
രൂപയോളം ലാഭം ഉണ്ട്.

' ലാഭം എന്താ ചെയ്യണ്ട് ' ഉമ്മര്‍ക്ക ചോദിച്ചു.

' എട്ട് ഉറുപ്പിക കൂടിയുണ്ടെങ്കില്‍ ഒരു കണക്കായേനെ ' ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

' അത് സാരൂല്യാ ' ഉമ്മര്‍ക്ക അതും ചേര്‍ത്ത് മുവ്വായിരം രൂപ മുമ്പില്‍ വെച്ചു.

' ഇപ്പോള്‍ മുവ്വായിരം ഉറുപ്പിക കയ്യിലുണ്ട് ' ഞാന്‍ പറഞ്ഞു ' അതില്‍ നിന്ന് ആയിരം ഉറുപ്പിക ഉമ്മര്‍ക്ക എടുത്തോളൂ '.

മൂപ്പര്‍ ആയിരം രൂപ എടുത്തു.

' എനിക്ക് ആയിരം തരൂ '.

നൂറിന്‍റെ പത്ത് നോട്ട് ഉമ്മര്‍ക്ക എന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചു.

' ബാക്കി ആയിരം സോമന് കൊടുക്കൂ. അയാള്‍ അദ്ധ്വാനിച്ചിട്ടല്ലേ നമുക്ക് ലാഭം കിട്ടിയത് '.

ഉമ്മര്‍ക്ക എതിരൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ' ഞാനും ഇത് ആലോചിക്കാണ്ടിരുന്നില്ല. ഇവിടുന്ന് എന്ത് പറയുംന്ന് അറിയാത്തതോണ്ട് പറഞ്ഞില്ലാന്ന് മാത്രം '. അദ്ദേഹവും അങ്ങിനെ പറഞ്ഞതോടെ സോമനെ വിളിപ്പിച്ചു. ആയിരം രൂപ ഞാന്‍ അയാള്‍ക്ക് കൊടുത്തു.

' എന്താ ഇത് ' സോമന്‍ ചോദിച്ചു. അയാള്‍ പരിഭ്രമിച്ചിരുന്നു.

' കഴിഞ്ഞ പണിയില്‍ മുവ്വായിരം ഉറുപ്പിക ലാഭം കിട്ടി. ആ പണം നമ്മള്‍ മൂന്നാള്‍ക്കും ഒപ്പൊപ്പം പങ്കിട്ടു. അതാണ് '.

സോമന്‍ വിശ്വസിക്കാനാവാത്ത വിധത്തില്‍ ഞങ്ങളെ നോക്കി. എന്നിട്ട് ആ നോട്ട് കണ്ണിനോട് ചേര്‍ത്ത് വെച്ചു, പിന്നെ അത്
പോക്കറ്റിലിട്ടു.

- തുടരും -

( ഓര്‍മ്മത്തെറ്റ് പോലെ എന്ന നോവലിന്‍റെ 79,80,81 അദ്ധ്യായങ്ങള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്നു )

2 comments:

ശ്രീ said...

വായിയ്ക്കുന്നുണ്ട് മാഷേ.

തുടരനായതു കൊണ്ട് ഒപ്പമെത്താനാകുമോ എന്ന സംശയം മാത്രം

keraladasanunni said...

ശ്രി,
വളരെ സന്തോഷം. ആറുകൊല്ലത്തെ അനുഭവങ്ങളേ ഉള്ളു. അതിനാല്‍ അത്ര ദീര്‍ഘിച്ചതൊന്നുമല്ല ഈ പോസ്റ്റ്.